Spiegels

Alles in ons leven is als een spiegel, durf je te kijken?

Eerder schreef ik al dat we niet:
onze gedachten zijn, of
ons lichaam, of
onze emoties.
We zijn ook niet de rol die we hebben, als:
vrouw
dochter
moeder
werkende
En we zijn ook niet de buitenkant:
dat wat we laten zien
het uiterlijk
de lach
wat we plaatsen op socials.
We zijn ook niet wat we denken te zijn, alleen een mens op aarde. Want daarin zijn we eigenijk heel klein, kijk maar naar de sterren in de lucht.
We zijn zoveel meer! We zijn het allemaal en tegelijkertijd meer dan dat.
En alles om ons heen staat in verbinding met dat diepere in ons. En in die verbinding toont alles zich als spiegels naar ons diepere zijn, onze ziel.

Steeds meer voel ik dat in mij puzzelstukjes op z’n plek vallen. Door therapie, verschillende zienswijzes, boeken, culturen, mensen op m’n pad, zelf open, nieuwsgierig en leergierig te zijn. Eén van laatste puzzelstukjes had voor mij te maken met irritatie. Ken je dat dat je je irriteert aan een ander z’n gedrag, dat je je er niet door wilt laten raken en toch, overkomt het je weer. Die nare trekjes van jezelf, dat dit je frustreert, leeg maakt. Het zijn die mindere, negatieve gevoelens die we niet willen hebben. Liever niet erkennen, liever wegstoppen. Maar ook hierin zit een spiegel, een les.
Die irritatie van dat gedrag, gaat over mij, over datzelfde gedrag in mij. Dat gedrag van de ander spiegelt hetzelfde dus in mij. Ik ben me er steeds meer van bewust. Irriteer ik me niet meer? Jawel hoor, maar ik weet nu dat het over mij gaat. Het is mijn les. Ik mag het zien als iets wat lastig is, en kan er alleen maar de uitdaging in vinden om er vanuit liefde naar te kijken. De ander speelt de rol op aarde om het je goed te willen leren. Dus probeer ik niet streng veroordelend naar mezelf te zijn; ‘wat stom!’ ‘Ga ik toch weer’ ‘raakt het me toch weer’. Nee liefdevoller: ‘het geeft niet, ik weet het nu’.

Zo kan je spiegels, uitdagingen hebben op gebied van gedachten. Iedere keer weer dat negatieve stemmetje wat je klein probeert te houden. (Het is gewoon bang voor verandering of afwijzing)
Of de spiegel kan komen op gebied van je lichaam. Je wordt tegengehouden door je lichaam, want het is ziek en werkt niet zoals je wil. Wat wil het je vertellen? Dat blaasontsteking kan staan voor je pis-nijdig voelen, vind ik zo grappig.
Of de spiegel komt op gebied van emoties. Dan kan dit uitdaging geven, bij overmand worden door negatieve gevoelens, vaak vanuit angst. In de uiting van bijvoorbeeld woede, boosheid, jaloezie, verdriet, slachtofferschap, depressie. Achter die emoties zit vaak angst, angst voor tekorten, angst voor achtergesteld zijn, angst voor verlies.
Zo begreep ik mensen eerst niet zo goed die bijvoorbeeld de plek waar ze wonen op de planeet als die van hen beschouwen… waarom denk ik dan, omdat hier je wieg stond en omdat de mens vroeger dit land heeft gekaderd met landsgrenzen?
Maar als iemand dan op je land komt ben je bang om te delen vanuit angst voor eigen tekort. Die mensen begrijpen nog niet dat op de planeet genoeg van alles voor iedereen is.
Maar ook kan de spiegel komen door de verbinding die we hebben in relaties naar anderen toe vanuit de verschillende rollen. En deze heeft vooral de oorsprong vanuit opvoeding, omgeving, genen en generatie overdracht.
Zo is die van positionering hierin altijd een mooie. Welk kind ben je in het gezin van opvoeding en wat zegt dat over je in relaties naar anderen.
En deze laatste, de generatie overdracht is ook een puzzelstukjes voor mij welke ik aan het uitzoeken ben. Weer een boeiende zoektocht, waar ik vast nog een keer meer over deel. Want bij wie in de bovengelegen generatie speelt bijvoorbeeld oorlogstrauma geen rol, of het niet praten/delen van gevoelens?

Zo kan het leven best veel uitdagingen geven door al die spiegels en is het als mens pittig om hiermee te dealen. Dus helpt het om lief te zijn voor jezelf.
Maar kijk af en toe wel in de spiegel en onderzoek eens nieuwsgierig wat het je verteld. Want hoe meer inzicht, hoe meer rust en innerlijke vrede het geeft voor je ziel.
Durf jij te kijken?
Hoe serieus dit gewauwel ook klinkt… lach vooral ook in die spiegel en trek gekke bekken. Want dat helpt zo om het leven niet al te serieus te nemen en vooral plezier te maken. Dus kijken met een dosis humor en zelfspot😉🤪

https://youtu.be/NhzYbPF8y2g In de oude Hawaiaanse cultuur gingen families vroeger met fysieke of geestlijke moeilijkheden heel anders om. Ze kwamen bij elkaar, rondom een vuur en zongen mantra’s over verzoening en gericht op vergeving. Zo mooi en anders.