Bom In Mijn Hoofd

Ik kan niet slapen en wil ook niet slapen, net of de dag nog niet voorbij is voor me.

Het stormt in mezelf.

De bom zit nu voor mijn gevoel in mijn hoofd,  letterlijk voel ik een zwaar pijnlijk hoofd. Het gevoel dat ik me koest moet houden anders ontploft ie.

Nou vanmiddag ontplofte ik, geïrriteerd om niks heb ik een mand met schoenen de garage door getrapt, tegen spullen aangeschopt, hysterisch gebruld! Ik kan me niet herinneren dit zo eerder gevoeld te hebben.

Dit gevoel moest er ook uit blijkbaar. Het gevoel van onmachtig zijn in deze situatie, m’n sterke wil die zoveel wenst… en dan ook een regelneef zijn die alles rondom deze fase goed wil regelen.

En dan is er nog een stemmetje die zegt: taken it easy, je weet niet hoe het komt, focus je weer op de hoop, koester de kleine momenten, wees dankbaar voor wat je kunt regelen, ik knuffel mijn man en kinderen, we spreken de liefde weer naar elkaar uit, en nu….nu ik dit schrijf word ik weer rustig.

Nu wil ik wel gaan slapen, m’n gevoelscirkel is weer klaar en rustig. Weltrusten!