De kracht van woorden

Kun je “verkeerde” dingen zeggen tegen iemand die ziek is? Soms merk ik dat iemand voorzichtig is. En aan de andere kant worden er bij kanker ook veel clichés gebruikt. Hier even een paar:
Het is niet eerlijk. Tja is ellende ooit eerlijk? Nee er bestaat geen eerlijke en oneerlijke ziekte…
Ooo…en nog eentje waar ik vaak iets bij voel is het woord strijd bij kanker of het gevecht.  Hoe vaak lees je dat niet in advertenties, de strijd verloren of dapper gevochten…zo voel en zie ik het niet. Ik moet even nadenken wat het is dat ik hier vaak de kriebels van krijgen en niet vindt dat het gevoelsmatig klopt…

In het woord strijdt/gevecht zit zo een negatieve klank. En ook geeft het iets aan alsof je je best kunt doen en dan zou kunnen winnen…. Alsof je invloed hebt op dit proces.
Ik heb veel meer het gevoel dat mij dit overkomt en ik het moet ondergaan. Dat ik er het beste van hoop en natuurlijk doe wat in m’n mogelijkheden ligt. Maar dat als dit toch m’n einde gaat worden(over jaren) dat ik dan niet verloren heb of zwaar gevochten. Nee, ik ben al een winnaar, net als ieder ander door oprecht en liefdevol te leven. Wanneer je invloed zou hebben impliceert het ook dat ik misschien iets niet goed genoeg zou doen of hebben gedaan. Hetzelfde heb ik met gebed voor genezing. Zou ik niet genoeg gebeden hebben mocht dit proces aflopen zoals ik niet hoop… Nee, zo geloof ik niet dat gebed werkt.

Ik begrijp ook wel waar het misschien vandaan komt dat wij mensen dit soort woorden en clichés gebruiken. Want we willen gevoelens vaak onder woorden brengen, duiden en kaderen in hokjes. En dat is best lastig wanneer we niet goed kunnen verklaren waarom ellende ons overkomt. En dus kunnen clichés of woorden die we vaak hieraan gekoppeld horen een soort houvast of uiting geven. En kopiëren we dit van anderen.
Wel goed om bewust eens bij stil te staan, welke woorden we kiezen.
Het is ook niet erg om ze te gebruiken als jij je er goed bij voelt en wanneer het klopt van wat je wil uitdrukken. En voor iedereen zal dit weer anders zijn. Of anders kunnen overkomen.
Naast het bewust worden van de woorden die we kiezen is het, naar mijn idee, nog belangrijker om niet te oordelen over elkaar. Dus met woorden opleggen dat iets zo is, vanuit eigen overtuiging.
Onlangs kreeg ik een mail waarin iemand, met goed bedoelde intenties, mij oordelend iets oplegde op gebied van geloof. Erg naar vond ik dat en zo onderschat wat voor impact dat heeft. Ik was écht geraakt en gekwetst. Des te meer leert dat mij om mijn eigen woorden bewust te kiezen en niet oordelend naar een ander toe te zijn. Woorden zijn krachtig, misschien moeten we eens vaker zwijgen.

Ook merk ik dat niemand anders dan ik zelf m’n grenzen moet aangeven. Of zoals m’n psycholoog zei: ‘neem je eigen regie’. Dus zelf aangeven wat ik wel/niet wil. Soms vind ik dit nog wel lastig, want bijvoorbeeld de aandacht van een ander is vaak lief en goed bedoeld. Ik wil daarin niet een ander teleurstellen. Maar de laatste tijd heb ik behoefte aan rust, vrijheid, stilte, zelf op korte termijn bepalen wat ik ga doen.
M’n psycholoog had een mooie vergelijking met een tafel met vier poten verhaal. Jij bent de tafel en je poten zijn: 1: eigen regie 2: sociale contacten 3: dagindeling 4: zingeving. Om zelf stevig, als een tafel, te staan, zijn deze thema’s belangrijk. Kun je zelf kiezen wat je wil en je grens aangeven voor wat je niet wil, heb je interactie met familie/ vrienden, voel je je nuttig overdag in wat je doet, en kun je uiting geven aan dat wat jij belangrijk vindt in het leven?
Conclusie van het gesprek is dat ik dit best goed aan het doen ben, mijn tafel staat wel stevig. Fijn om deze bevestiging te ontvangen zeg ik en dan raakt me dat… Een levenslesje die ik herken: bevestiging willen ontvangen buiten mezelf, terwijl ik dit in mezelf beter kan zoeken. Goed om dichtbij mezelf te blijven, bij je eigen gevoel/ intuïtie/ hart. Want dat hart dat klopt altijd!
En zo zijn deze woorden van m’n psycholoog krachtig voor mij. Wie weet kan het ook krachtig zijn om mijn woorden weer hier te delen, kortom: woorden zijn krachtig.

Lichamelijk update:
Vorige week de uitslag van ct scan gehad. Gelukkig weer goed nieuws!! Wederom zijn de tumoren in de lever geslonken. Dit geeft moed en hoop voor het ondergaan van de chemo’s. Aan de andere kant vond ik de uitslag verwarrend want ik ervaar een toename aan pijn in m’n botten. Dus iedereen blij, terwijl ik dacht: ’tja maar m’n lijf voelt niet alsof het vooruit gaat…’
Morgen weer chemo(samen met m’n chemo vriendin Liesseth: “gezellig!”) en een gesprek met de oncoloog om te kijken hoe we verder gaan.