Rapport

Boem, de deur gaat dicht. Roan komt thuis en even later ook Sven. Ze hebben hun rapport opgehaald. Super trots ben ik op ze, alle drie! Ik zeg er vaak bij; ‘ook los van je prestatie ben ik trots op je.’  Waarop Lynn zegt, ‘dus als alles onvoldoende was, was je nog steeds trots?’

‘Ja’, zeg ik haar. ‘Want dat veranderde jou niet, dus ben ik ongeacht je cijfers en prestaties al trots op je. Hoef je niks voor te doen.’

Het schoolsysteem, welke ouder kan er nog achter staan? Gelukkig doen ze steeds meer, buiten les en creatieve activiteiten tussendoor. Maar toch blijft het zo statisch en prestatie gericht en mis ik vakken die er toe doen. Wat wil nou iedereen in het leven? Gelukkig zijn. Waarom hebben we dan geen vak als: levensgeluk?

Wat hebben ze aan info wat ze ff in dat korte termijn geheugen stoppen, om het te reproduceren en een dag later te vergeten. En vakken waar ze geen motivatie in hebben, vanuit digitaal gegeven, wat soms weinig tot de verbeelding spreekt.

Wat mij betreft mocht er op het rapport wel iets meer staan, wat over de persoonlijkheid gaat van het kind. Wie is hij/zij, welke stappen gezet en laten zien. Want die ontwikkeling is wel aan de gang, maar daar hebben we het niet snel over, niet de diepte in.

Oké, dus in mijn wereld bestaat het vak: levensgeluk. En bevat je rapport de volgende onderdelen:

-welk nieuw inzicht geleerd

-iets nieuws geprobeerd, maar gefaald en een ander plan bedacht

-samengewerkt in verschillende rollen

-ademwerk, meditatie

-bewegen, koud douchen/zwemmen

-voedingsmiddelen zelf verbouwen

-zelfinzicht, zelfreflectie, zelfliefde

-zelfvertrouwen en grenzen

-zelfstandigheid

Steeds vaker voel ik een sterke mening hierover en de drang bepaalde opvattingen ook door te willen geven, over te brengen. Daarom ben ik bezig met een boek, kort, bondig, praktisch. Over levenswijsheid. Gericht op jongeren.

Roan met dyslexie gaf me de tip, om het in te gaan spreken, want ja, wie leest er nou nog een boek… Dit wordt vervolgd.

Update gezondheid: na de start met maagbeschermers kan ik weer eten. Hoef ik niet meer die vieze medische drinketen. Krijg ik ook meer energie terug. Tuurlijk na een kuur (1×3 wkn), moet ik extra bijkomen. En 2 blaasontstekingen helpen niet mee. Maar ik voel me mentaal goed, zeker nu ik weer lichamelijk vooruitga. De 28e nog een kuur en dan 3 wkn naar Griekenland, heerlijk vooruitzicht! Chemo pauze van 5 wkn en genieten.

Voor wie dit leest: lekker genieten van het mooie leven, de natuur en van elkaar!

En vergeet niet: