Taize

Afgelopen week ben ik met m’n vriendin Marieke back to memory lane gegaan. Terug naar Taizé. Daar waar we samen als tieners/jong volwassenen, een aantal keren zijn geweest. Om nu te ervaren hoe dit zou zijn, om in de rust te zijn en stil te staan bij m’n gevoel. Hopend om God/heilige Geest/warm gevoel te ervaren van vrede en berusting.

Wat is Taize? Het is een oecumenische broeder gemeenschap in Frankrijk, waar jongeren vanuit de hele wereld samen komen. Het is een plek van hoop. Hoop door de boodschap van geloof. Hoop doordat er zoveel verschillende mensen, culturen, landen samen komen, die allemaal open staan voor de boodschap van God en geloof. Die open staan voor gesprek waarin je kunt delen hoe je geloof maar ook alles in je leven ervaart. Met z’n mooie kanten en minder mooie kanten.

De geloofsboodschap die hier verkondigd wordt is positief, prikkelend en stimuleert vanuit liefde te leven, keuzes te maken en wordt vertaald naar het hier en nu in ons dagelijks leven. 

Het heeft me veel gegeven deze week. De sfeer is heerlijk ongedwongen, respectvol en liefdevol. Je leeft redelijk primitief. Je eet gezamenlijk en iedereen draagt daarin bij, of het nu het uitdelen of afwassen is. Maar ook is iedereen bereid naar elkaar te luisteren, te helpen waar nodig. 

Ik heb hele mooie mensen ontmoet uit Duitsland en Nederland, waar de gesprekken niet gaan over het heerlijke weer en de prachtige omgeving. Ik heb in stilte kunnen voelen wat ik voel en veel kunnen delen. Waaronder een waardevol gesprek met een vrouw, wiens man na kort heftig ziekbed stierf. En ook een gesprek met een broeder over genezing en ziek zijn, was zeer inspirerend voor mij. Ook emotioneel maar daar was ruimte voor zonder te denken dat deze emoties voor een ander belastend zijn. Erg fijn was het dat een onbekende vrouw op me afstapt en vraagt of het gaat, ze had me ontroerd zien worden bij gesprek met de broeder. Dit is de diepere laag van samen zijn waar ik behoefte aan had. En wat me weer gesterkt en verrijkt heeft op mentaal gebied.

Nu klinkt dit heel serieus en misschien zwaar maar man wat heb ik ook gelachen! Heerlijk weer de slappe lach met Marieke als vanouds, toen een man met dienblad vol eten van een bankje viel en alles de lucht in vloog. En genoten van de duizenden jongeren die dansend, zingend met gitaren savonds zorgde voor een heerlijke sfeer. De wijn die maar 80 cent kost.

En 3x per dag naar een dienst waarin meditatieve liedjes meerstemmig gezongen wordt en er stilte is….zo fijn. Met als hoogtepunt de kaarsjes die door de zaal verspreid wordt…zo mooi.

Kortom, hier een dankbaar mens omdat ik dit kon doen en veel mocht ontvangen. Marieke bedankt!

Ik houd ook van geven en dus gaf ik mijn groepsgenoten een briefje met tekst, welke aansloot bij onze gesprekken:

“Leef in liefde met jezelf en ik hoop dat je vrede in je hart mag ervaren en Gods genade. Jezus stierf voor al onze negatieve gevoelens en ervaringen, waardoor wij verder mogen zonder schuld en pijn. Alles komt goed.

Wees je eigen schepper. En creëer in het nu. Heb lief! 

Liefde is altijd het antwoord.

Kijk naar de mooie hoopvolle tekenen in de wereld, naar de regenboog. Tekenen van hoop en trouw, je bent nooit alleen, God is bij jouw.”

Zo….en weer een krul door dit punt van m’n Bucket-list.