blog

VERJAARDAG

Met tranen in m’n ogen, proef ik alvast van de heerlijke aardbeienvlaai voor morgen. Of eigenlijk over een half uur, want dan ben ik 44 jaar! Wauw wat een mijlpaal voor mij!!! Daar had ik alleen van kunnen dromen begin dit jaar. Soms komen dromen uit!!! Waar ligt het aan dat dit gebeurd? Ik denk de kracht van positief denken, mijn glas is vaak half vol in plaats van half leeg. Daarbij denk ik dat leuke vooruitzichten mij helpt, dat op te brengen!

Het kost me ook zeker wel wat. En dat ziet niet iedereen. Dan moet ik echt bijkomen op bed, of snauw ik wat meer, ben ik stiller en chagrijnig omdat ik moet bijkomen. Die kant is er ook want wat moet ik opeens denken aan Joucko die nu zelfs mijn kleding helpt uit te trekken, bij het naar bed gaan. En m’n benen op bed legt omdat deze als lood voelen. Hij doet dit zo als vanzelfsprekend dat het me ontroert. Morgen vermoed ik ook wel wat traantjes. Maar hè dat is alleen maar goed, want die heb ik niet zo vaak en dan nog. Ik word over een kwartier 44 jaar, wauw wat bijzonder!!!Ik gun iedereen zo’n bewuste leeftijdsviering! Dit had ik voor m’n kankerverhaal helemaal niet. Och het is maar een getal het gaat om hoe je doet, hoe je bent ongeacht leeftijd. Nu vind ik 44 echt wel mooi!!Je kunt doen, kiezen hoe je doet en hoe je bent! Je staat als individu op de wereld en maakt jou keuzes als zelfstandig persoon. Hoe mooi is deze vrijheid, als je die hebt! Ik hoop dat je die vrijheid voelt of probeer die te vinden. Het geeft je vreugde! En ook al zit het niet mee of voelt alles groots, zwaar en tegen zitten… jij kiest voor angst of voor liefde. Meer is het niet. Simpel toch. Hou het lekker simpel. Nog 12 min. Ik wacht nog even, even een moment voor mijn 44 jarige ik Wat een jaar was dit zeg! En wat voor jaar ligt voor me. Ik denk dat ik wel met een zekere zekerheid kan zeggen dat ik dit jaar zal overlijden. En als ik dat dan typ, denk ik maar wie zegt of bepaald dat? Waarom? Wie weet leef ik volgend jaar nog steeds en typ ik dan 45 te worden, een nog mooier getal. Oké, ik laat dit door niks geen gevoel bepalen. We zien wel hoe de wind waait en waar hij heen waaien wil. Ik blijf doorgaan zoals ik doe: positief met leuke vooruitzichten. Even een paar delen??Ameland met m’n zussen en later m’n ouders was heel bijzonder, gezellig en leuk! Als zussen onze handen in gips laten zetten, wat waardevol en mooi gelukt. Verrast met een helikopter vlucht! Ik ga met een vriendin auto’s beuken op de sloop met een knuppel! Maar ook overnachten in een kerk(gitaren mee) en het doen van paarden coaching! Allemaal leuke vooruitzichten en morgen m’n verjaardag vieren. Nog 3 min.

Yes we zijn over de 24 uur heen: yes ik ben nu 44 jaar!!! Mijn hart gaat sneller!! Yes i am exited Yes wat ben ik een blij ei!!En nou gaat dit blije ei een poging tot slapen doen!! Welterusten!!

Lichamelijke update: ik kan al nauwelijks zonder rollator lopen en van marktplaats hebben we een scootmobiel gekocht. Er komt een traplift volgende week. Ik heb nog steeds slechte nachten van 3 uurtjes achtereen of 2x 2, regelmatig kramp in m’n kaken/wang, rug en vingers. Wazig zicht alsof er een vlies voor zit. Hoofdpijn bij het wakker worden en soms nauwelijks m’n hoofd dan kunnen draaien voor ik het gevoel te hebben dat ik explodeer. Nu ziet m’n hoofd er ook echt zo uit. Vollemaanshoofd is de term, nou ik vind het eerder een op ontploften staand hamster hoofd 🐹. Nou ja, stoort het, dan maar de andere kant op kijken. Ik kan er niks aan doen. Nou m’n energie neemt meer af. Dit merk ik ook aan het meer overdag slapen. Dit neemt toe. De pijn is redelijk te controleren en de bestraling in m’n nek levert nu wel z’n vruchten af waardoor dit minder pijn doet doorstralen naar m’n hoofd toe. Daar erg blij over!

Wie het licht volgt… 

Ik ben het Licht van de wereld. Wie Mij volgt, zal nooit in duisternis leven maar zal het licht hebben dat leven geeft!

Wat is dat licht? Is ook liefde, alles wat mooi is in je leven. De dankbaarheid, vrede. Al het genieten álles wat mooi is.

Als je geeft, ontvang je. Dus als we licht geven, zullen we licht ook ontvangen.

Mijn mantra momenteel is Rust en Ontvang. Gaat nog niet vanzelf…maar hoe lekker zal dit voelen: niks te hoeven/moeten maar alles wat goed is te mogen ontvangen vanuit rust!

Weet dat er dan kleine wondertjes op je pad komen. ( je vind iets gemakkelijker, wat je kwijt was, iemand komt op je pad, die opmerking had je juist even nodig… wanneer te iets aan het ‘toeval’ wil geven.)

Je moet ze wel leren zien: dus vandaag de bril van licht opzetten. Schijn en kijk daarmee de wereld rond en kijk of je er iets van terug hebt gekregen?

Ik heb veel licht gezien dit weekend en toch ook de duisternis gevoeld en meegemaakt. Hoe kan dat bestaan? Kan ik in deze duisternis het licht zien? POEH, dat is wel een uitdaging. Ik probeer me er wel op te richten/focussen, dat zal wellicht helpen. Sommige dingen in het leven is nou eenmaal donker en zal zo blijven. We hebben gelukkig anderen om ons heen, een blog of muziek wat ons net een straaltje licht kan geven. Zie je het? Ik gun het je! Hoe ellendig je donkerste nacht is, zoek naar dat éne straaltje…

Even een filosofische noot tussendoor.

Lichamelijke update: 

Langzaam lever ik in en gaat het achteruit. Zo heb ik last van m’n evenwicht en loop nu met ‘tobi’ de rollator… veel last van spontane kramp aanvallen in m’n kaak/vingers(duurt paar minuten en stopt weer).

Ik ben vorige week eenmalig bestraald in m’n nek, vanwege pijn daar. Nu zou ik ook bloedprikken, helaas is dit niet mogelijk. Zowel thuiszorg als in Mcl via pac lukte ze dit niet. Dus erg vervelend!

Naast dit geneuzel, overheerst gelukkig de vele, wekelijkste uitjes! Wat kan ik daar toch van genieten( een jonge ree voor je huis/ heerlijk lachen/ vragen en delen van gevoelens/ de zon op m’n gezicht /lekker eten/ bos bloemen op tafel)

Genieten mag naast verdriet bestaan, denk ik. Het geeft afleiding en doel, daarin zit 💡 licht. Mag je het toelaten? 

Sterkte voor iedereen die in de duisternis zit en ik het hoop dat je zelfs daar een klein zonnestraaltje vind!!

Liefs Teatske

Dreams are made for dreaming and for wishing they come true!

Nou onze vakantie was geweldig! Een droom die nog uit mocht komen!Maar nu zit ik er ff door, het zal de vermoeidheid zijn van de vakantie.

Maar m’n hoofd barst uit elkaar. Ik maak me zorgen, wat nou als ik zo naar de reis heb toegeleefd dat m’n lijf nu gaat opgeven? Ik wil nog niet gaan! Ik huil en deel het met Joucko, de schat!

Deze vakantie week was erg intensief op verschillende manieren! Ik heb zo intens genoten en dit zo diep gevoeld. Dat het nu zo voelt gaat vast weer over en die angst mag er ook zijn.
Ik focus nu weer op nieuwe mooie, bijzondere momenten.
Een bijzonder nachtje weg met m’n zussen naar Ameland! (Iemand nog ideeën voor ons om te doen daar?)
Maar ook uitslag van examen Sven, m’n verjaardag!

Ondertussen lig ik nu twee dagen op bed met knallende hoofdpijn. Zeker is dit het waard geweest maar ff pittig is het wel!
Ik hoop op een betere dag morgen, want de zon schijnt hier nu ook te schijnen. Ik heb hem nog niet gezien… ☀️

Delen

Blijf delen en blijf schrijven dat is de boodschap die ik krijg tijdens een reading.

Ook dat ik mag ontvangen van anderen, dat ik in mijn leven veel gegeven heb en nog doe. Hierin mag nu de tijd zijn om minder op de ander gericht te zijn en ik meer achterover mag. Ik mag meer naar mijn lichaam luisteren en hier meer mijn emoties door leren voelen. Heb ik nooit zo geleerd. Eerder in de actie bij negatieve emoties of me richten op de ander. Dat gaf ik de voorkeur, nu snap ik wel dat om de balans goed te hebben/krijgen, dit voor mij nu in deze fase belangrijk is. Ook om te kunnen loslaten en los komen van het aardse leven. Dit zijn weer van die levenslesjes, zelf nu nog… ik in mijn bonustijd zit. Misschien juist nu de tijd om dit te leren.

‘Niet te veel loslaten ‘ , grapt Joucko. We willen nog zo veel.

Plannen van een huisje in Barcelona, dat zit er voor ons samen niet meer in. Dat is jammer! Zeker het dromen ervan.

We hebben er een mooi gesprek over ‘s avonds laat en dat is ook waardevol! Maar ook emotioneel…..ik leer het wel om ook dit stukje emotie te uiten en te delen…

Er zijn twee mogelijkheden om iets werkelijk los te laten, lees ik op internet:

  • Volledige acceptatie van dat wat zich in de situatie heeft aangediend, terecht of onterecht.
  • Vergeving naar de ander van dat wat hij of zij jou heeft aangedaan.

Wees in eerste instantie respect- en liefdevol naar je eigen gevoelens. Hierin zit de grootste les. Omarm deze gevoelens, laat ze toe en doorvoel ze. Je zult merken dat ze transformeren.

Is er een gevoel dat jij mag loslaten?

Volgende week zaterdag gaan we dansen! Ik kijk er al weken naar uit! Zoveel zin in en blij dat iedereen die me lief is, hierbij is!!

Ik geniet er nu al van!

Leven met de dag

Zeggen zoals voorheen dat ik het druk heb, heb ik niet meer. Zo lekker ook geen stress. Want het druk hebben heeft toch een negatieve klank, kom je toe aan de dingen die er echt toe doen?

Ik geniet van de kleine uitstapjes, even naar de orchideeën hoeve, een high tea met vriendinnen. En ook het organiseren van een dansfeest, omdat ik zin in dansen heb! 

Zo kom ik de dagen wel door en is er ook met regelmaat aanloop voor thee/koffie. Dit doe ik op de ochtend, dan heb ik nog wat energie. Daarna is het op voor de dag en neemt de hoofdpijn toe.

Wanneer de hoofdpijn aanhoudt en ook meer druk op m’n ogen geeft maakt me dit onzeker. Is het blijvend? Is het aftakelen hiermee ingezet? Ik weet het niet en kan niet anders dan afwachten. En soms gaat het opeens weer beter.

Vandaag is het 12 weken geleden dat de dokter uitsprak dat ik nog enkele weken zou leven. Gek hè… we hopen op een leuk dansfeest de 13e en weekje zon 23e april! Daar leef ik nu naartoe en we blijven hoopvol!

Maar heel eerlijk de angst is er bij vlagen ook. Hoe ik daarmee omga, vragen vriendinnen me. Nou, het uitspreken naar joucko toe helpt en op die momenten meer rust nemen. Uit de prikkels gaan en boven liggen. Soms huilen maar niet veel, nooit veel gehuild. M’n nachten zijn vervelend, altijd wakker en een vreetbui, vreselijk vind ik dit. De medicatie doet hier veel in helaas.

Lichamelijke klachten maakt me mentaal onzeker, dit is hoe het is. En het enige wat ik kan doen is het op me af laten komen. En mijn focus op vooruitzichten gericht houden. Leven in het hier en nu en daarvan genieten.

Dit lukt vaak wel maar afgelopen nacht niet. Och ik kreeg maar niet uit m’n hoofd dat ik alles naar voren moest schuiven. .. ik merk dat de kinderen uitspreken veel zin in weekje Turkije te hebben. Ik voel me hierin wel een beetje verantwoordelijk. Gun het hun ook zo!!  

Vannacht bleef dit maar spoken, en hoofdpijn erbij. Dit heb ik anders ‘s nachts niet… nou ja.

Vandaag begin ik met mijn favoriete moment, cappuccino drinken buiten in de zon! Heerlijk!!

Dit maakt veel goed!

En dan zien we wel hoe de dag verloopt.

Het is een uitdaging!

Alle boekjes zijn verspreid en de eerste reacties komen binnen, zo leuk!! En hoe grappig, dat ik via via gevraagd ben voor Omrop Fryslân. Morgen hoor ik wat ze willen.

Hier scharrelen we wel door!

(Willen de wanbetalers nog even betalen? En wie is of kent: M.A. Mulder? Geen gegevens van)

Update:

Yes, weekendje weg geweest, m’n mem haar 70 ste verjaardag, Lynn haar verjaardag en feestje! Allemaal hoogtepunten, die ik gehaald heb. Dat maakt me zo dankbaar! En zo zie je maar dat een uitspraak van ‘je hebt nog een paar wkn’, helemaal niet zo hoeft te zijn. We zijn nu al 2 mnd. verder! En maken nog steeds plannen. Zo hopen we half april een weekje weg te kunnen, als gezin, naar Turkije. We zien wel, alleen al iets om naartoe te kijken in het vooruitzicht.

Mijn hoofdpijn neemt helaas toe, dus toename medicatie(krijg er een plof gezicht van helaas), en m’n energie neemt af maar verder gaat het goed.

En…..het boek is voor iedereen besteld!! Ik ben echt vol ongeloof, er zijn 108 bestellingen gedaan. De proefdruk is goed gekeurd.

Nu verwachten we eind volgende week de boeken en zullen we dit verspreiden en versturen.

In deze blog, twee qr codes. 1e zonder verzendkosten, de 2e met verzendkosten.

Vermeld in de betaling graag je voor en achternaam.

Wanneer de boeken geleverd zijn, zal ik dit melden.

Optie 1: zonder verzendkosten = 15,50

Optie 2: met verzendkosten 20,45

Bedankt!

Wie wil er een boek bestellen?

En dan ligt de opzet van m’n boekje er ook nog…

Wat een wens is van mij om dit af te drukken en te verspreiden.

Zoals ik eerder heb vermeld op m’n blog wilde ik graag wat wijsheden in een boekje zetten. Dit is gelukkig gelukt!

Nu de vraag: wie wil er een boekje kopen?? Ik hoef geen winst, als er iets over is gaat dat naar KiKa.

Geef via sjeson@gmail.com aan dat je geïnteresseerd bent, tikkie komt later. Of geef het hieronder aan.

Het zal ongeveer 15,- kosten excl.. verzendkosten.

Het is een spiritueel boekje met mijn wijsheden en heeft een praktische invalshoek. Dit zodat thema’s makkelijker aangekaart kunnen worden en begrepen worden door jongeren.

Update

Even weer een blog, want ik begrijp dat veel mensen zich afvragen hoe het gaat en hoe het zich nu ontwikkelt.

Wat een gekke fase is dit. Te horen krijgen dat je misschien nog een paar weken op deze aarde bent en daar moet je het mee doen… hoe dan? Hoe gaat het dan verder na zo’n boodschap? 

Na schok van ongeloof en ontkenning, komt gelukkig rust. We scharrelen nu nog meer per dag de dag door. Bedenk ik zin te hebben om met Joucko uiteten te gaan en zin in kaasfondue te hebben, direct reserveren en doen. 

Het vele regelen heeft ook wel impact merken Joucko en ik. Dit vergt extra energie ook omdat het vraagt om soms even je emoties te parkeren. Sta je opeens samen op het begraafplaats je graf uit te zoeken…

Maar net als met een ballon je kunt emoties nu eenmaal niet wegdrukken. Ze komen toch wel. Dus gisteren een emo dagje, mag ook.

Lichamelijk merk ik dat de pijn minder is, dus de bestraling heeft goed geholpen! Hierdoor hoef ik minder pijnstillers. De vermoeidheid neemt wel toe. Een bezoekje van een uur hakt er al in op een dag. Dus plan zoveel mogelijk gespreid. De neuroloog belde deze week en is positief over het feit dat ik niet meer last heb van hoofdpijn of uitval. Wel zegt ze dat dit een verwachting is, welke zal komen. Hoe en wat, weet ze ook niet, dus je kunt weinig met dit gegeven.

Grote plannen heb ik niet meer, hopelijk kunnen we nog een weekendje weg met ons gezinnetje binnenkort.

De kids en Joucko doen het goed. Ook zij scharrelen door de dagen heen. Alles draait door, zoals het hoort te gaan. School, sport, spelen, alles gaat wel door en dat is fijn.

We zien wel hoe het gaat verlopen allemaal, we hebben het niet in de hand. En die onzekerheid maakt het ook spannend en eng. Gelukkig heeft het vertrouwen en de rust de overhand.

Ik houd jullie op de hoogte zolang het kan. Ik heb nog wel zin in de lente, kom maar door. Tijd is momenteel een gek, onzeker iets…

Via deze weg bedankt voor de lieve kaartjes en bloemen en lieve apps, dit is zo steunend! Bedankt!!

Veel liefs Teatske 

En dan ga ik de laatste fase in… ik kan het niet geloven, gaat dit echt over mij?

Voor de kerst was ik een nacht opgenomen geweest. Een Kalium waarde van 2,2, was schrikbarend en gevaarlijk laag. Daarna knapte ik redelijk op. Na 4 dgn begon ik weer met spugen. Vorige week liet de arts wel blijken dat ik zieker ben dan soms de uiting is. Ook dat er weinig opties meer zijn, poeh dat was al confronterend. Geen kuur eerst feiten checken voor we dat lijf weer chemo aandoen. Maandag had ik dan mri en hier maakte ik me niet erg druk over, want de toename in pijn zit in m’n rug/bekken. Daar woensdag een CT-scan voor. Maar direct de uitslag van de neuroloog van de mri was helder: het is flink mis, overal uitzaaiingen in m’n hersenen waar niks meer aan te doen is. BOEM…..

Nu toch maar vragen hoe lang nog? Zegt ze weken, misschien maanden. 

Ongeloof, hoe dan!?!? Ik snap er helemaal niks van.

Ik kan m’n kinderen en Joucko toch niet al achterlaten? En m’n ouders, zussen, familie, vriendinnen. Dat kan toch niet? 

Tuurlijk wist ik twee jaar terug al dat dit moment zou komen, maar ik ging hoopvol, positief en strijdbaar deze weg in. En nu komt het ineens toch onverwachts snel.

Ik heb nog zoveel liefde te geven, ik heb nog zoveel plannen, m’n kinderen zijn nog te jong om zonder mem verder te gaan. Maar, het zal moeten.

We zullen dit niet kunnen vermijden en hopen ook deze laatste tijd zo te zullen doorbrengen waarbij de liefde voelbaar zal zijn!

Hoe we deze tijd doorbrengen, weet ik niet. Graag met veel liefde, rust, knuffels.

Hoe en wat ik hier nog zal delen is afwachten van hoe ook dit proces gaat verlopen. En dat is onzeker, wat ik moeilijk vind. Ook dat moet ik loslaten.

Daarom niet zoiets als laatste woorden voor nu : veel liefs!!💓💓💓