blog

Wat beweegt iemand ertoe Links of rechts te kiezen. Van waaruit worden keuzes gemaakt. In hoeverre is onze vrije wil écht vrij?

Steeds vaker ben ik me bewust dat patronen gedragingen, gebeurtenissen, overgaan van generatie op generatie. Dat dit heel sterk verbonden en verweven is. En dat dus ook o.a. veel oorlog trauma, hardnekkige kerkovertuigingen doorspelen op generaties. Dit bewust of onbewust. De mensen in huidige tijd zijn steeds meer bewuster van hun eigen zijn, hebben meer vrijheid om eigen keuzes te maken of te doorzien van patronen en bewust anders te kiezen. Dit is naar mijn idee een revolutionaire ontwikkeling. Dat is een mooie ontwikkeling en is soms ook een pijnlijk of ingewikkeld proces, want dit gaat niet van zelf. 

Veel mensen met bijvoorbeeld een burnout worden vaak stil gezet om vanuit rust te moeten kijken en opnieuw te creëeren en keuzes te maken.

Er is ook altijd een groep mensen die hardnekkig in eigen overtuigingen blijven zitten. Vaak gestuurd vanuit angst en hardnekkige starre patronen, of dat wat ze kennen als veilig vertrouwd beschouwen. Maar achter gedrag, achter een uitspraak zit altijd een beweegreden. Wat maakt dat iemand soms zo een compleet een andere waarheid heeft dan een ander? Kunnen we verder kijken naar de oorsprong erachter? Zit er gekwetsheid, trauma, angst of pijn achter, en zelfs in de generaties ervoor? Dan kan dit het mede verklaren. Het helpt mij om zo naar mensen te kijken, ook als anderen compleet anders denken of doen. In de basis wil iedereen liefde, erkenning, gezien worden, saamhorigheid. Niemand wil angst. Maar er is wel veel angst helaas. En dat vertroebeld de weg van liefde.

Bij heftige discussies heb ik vaak de zin paraat: ik geloof dat het niet aan ons mensen is om te oordelen. Hoe moeilijk ook. Vaak komt een oordeel of kritiek uit een projectie van iets in onszelf. Iets waar we zelf niet naar willen of kunnen kijken. 

We hoeven niet alles te weten, al denken we de waarheid soms vanuit eigen overtuiging te kennen. Ik ook….haha…Dan lees of verdiep ik me weer ergens in en is dat mijn waarheid. 

Soms is het lastig om keuzes te maken of te ontdekken wat waar of goed is. Zo mooi dat we dan altijd terug kunnen vallen op Liefde (of God van de licht en liefde). Wat zou liefde doen? Wat voor advies zou vanuit liefde gegeven worden?

We kunnen altijd kiezen voor liefde.

Laten we proberen minder snel te veroordelen, laten we vragen en kijken naar de oorsprong achter gedrag en laten we bij verschil geen discussie voeren maar zoeken naar wat we gezamenlijk hebben. Want daar zit verbondenheid en daar zit liefde voor elkaar.

Zo las ik in een boek: bestaansrecht, dat de schrijver door zijn werk als reïncarnatie therapeut, merkt dat ieder van ons in vorige levens goede kanten maar ook minder goede kanten heeft gehad. We hebben allemaal een mooie kant maar ook een duistere kant in ons. Daarom ook is het belangrijk om niet te oordelen over een ander die z’n duistere kant toont in dit leven. Tuurlijk veroordelen we een moordenaar, maar wat als je nu inbeeld dat je misschien zelf ook wel een moordenaar bent geweest… Het zette mij aan het denken, dat we dus ook misschien wel juist veel meer compassie moeten voelen en licht moeten wensen naar de mensen die zo in het donker leven. 

Uiteindelijk dienen we 1 belang, hebben we 1 gezamenlijk uitgangspunt: meer licht en liefde brengen in de wereld voor iedereen. En laat dit nou niet alleen een kerstgedachte zijn.

Ik overdacht bovengeschrevene en de vraag kwam op: mag je je dan niet uitspreken? Opkomen voor wat jij denkt? Naar mijn mening zeker wél! De toon maakt de muziek, dus de manier waarop is belangrijk. De schreeuwers in de wereld krijgen de aandacht, maar hebben niet de waarheid in pacht. Juist zijn het vaak de mensen met gematigde toon, die beheersing bezitten, overdenking, evenwicht, en juist zij zullen dichterbij de waarheid zitten. Dus laten we liefde en compassie voelen voor de schreeuwers in de wereld. Ze weten wellicht niet beter. Maar laten we op gematigde toon juist wel onze eigen mening horen. 

In een volgend leven moet ik maar de politiek in. Maar ja, wie z’n kop uitsteekt boven het maaiveld… dus wie het beter weet mag eraan gaan staan denk ik altijd. Als je het beter weet en kunt, moet je het gaan doen;)

Heb een liefdevolle, oordeelloze dag…is het mogelijk? Bestaat deze nationale dag al?😁

Deze week sluit ik mijn werkende leventje af. Laptop, telefoon en deurpasje zal ik inleveren. Een receptie zal ik houden en met m’n kernteam uiteten. Op m’n uitnodiging noem ik het ongewild vervroegd pensioen.

Het is belangrijk voor mij om hier bewust aandacht voor te hebben. Ik voel dan ook tranen prikken, want het raakt me. Het is niet alleen het stoppen bij de gemeente maar is een stoppen van mijn hele werkende leven. Vanaf m’n 22e ben ik als hulpverleenster aan het werk gegaan. Na studie maatschappelijk werk en dienstverlening, ging ik bij de ggz werken. Gelijk een pittige baan in de psychiatrie, veel geleerd en mezelf tegen gekomen. Ik dacht vaak als ik met jongeren sprak over zelfvertrouwen: dit geldt ook voor mij. Na een jaar of 7, ben ik rugzakbegeleiding aan jongeren op voortgezet onderwijs gaan geven. Het bemiddelen tussen jongeren/ouders en school, beviel me goed. Door bezuinigingen moest ik solliciteren. Ik kreeg een baan als mdft therapeut. Een interne opleiding en werken in gezinnen met pittige pubers volgde. Ik was hier goed in, maar het koste te veel van mezelf. Inmiddels had ik de jongens gekregen en voelde het niet meer goed om hiermee door te gaan. Ik besloot te stoppen en begon een massagepraktijk aan huis. Toch merkte ik in m’n hart hulpverleenster te zijn en kreeg hierin een baan. Dit een aantal jaren gedaan, tot de overstap naar de gemeente. Daar als regisseur jeugd, overstijgend bij gezinnen gewerkt.

Nu gaat het niet meer, de prikkels zijn te veel voor me, ik kan dat niet meer aan. Jammer vind ik dat want werk geeft wel een nuttig gevoel, iets bij te kunnen dragen. En ook bij een team horen is belangrijk en voelt fijn. Dat sluit ik af, het hoofdstuk werken gaat dicht. 

Dankbaarheid overheerst, want ik heb mijn werk altijd met veel positieve intenties uitgevoerd en met collega’s bracht ik vaak een vrolijke, positieve vibe. Dankbaar ben ik voor het positief afronden en terugblikken met tevredenheid. 

Die tranen mogen er zijn, want ik had graag nog wat jaren als coach of docent gewerkt. Kennis overdragen. Maar het gaat niet meer het stopt. Het is prima zo.

Het afronden en afsluiten voelt goed op deze manier en daar bewust aandacht voor te hebben. 

Bedankt alle collega’s in m’n werkleventje!!

Lichamelijke update: de laatste mri liet gelukkig zien dat de chemo werkt, de tumoren in de hersenen waren geslonken! Super blij met dit nieuws. Nu wel een chemo stop van 2 wkn, want m’n bloedwaarden waren te laag. Deze week ctscan lever, buik en een hartpomp onderzoek. Spannend weer omdat ik van alles voel, is het lastig om niet in doemdenken te vervallen. Afwachten. Maar deze week geeft ook weer positieve energie.

Oktober maand van pinkribbon. Ik zet m’n statement door roze sneaker te scoren van Manfield. Ze sponsoren deze actie!
Goed excuus🤭

Bewustwordingsdag…..voor alles een dag.

Is het nodig? Ik denk het wel.
Wat is bewustwording? Dat je naar mijn idee even stilgezet word. Dat je even nadenkt, tot besef komt hoe het écht zit, wat klopt.

We rennen vaak maat door, doen weinig echt bewust. Maar toch dwingt deze tijd, waarbij alles snel gaat om af en toe even stil te staan En dan niet alleen bij de zware heftig shit in je leven, nee sta juist stil en voel even die dankbaarheid. Koester de mooie, misschien zeldzame momenten, hele kleine dingen, hele grote dingen.

Wees blij met gezondheid, deze maand pink ribbon. Sta jij ook heel even stil, staan je sneakers even stil, bij het feit dat je leven ook ineens een andere wending kan krijgen? Dat de tijd die we hebben niet vanzelfsprekend is. Besefmomentje.

korte update: de nieuwe chemo verdraag ik goed, zelfs mijn pijnklachten zijn veel minder!! Energie is nog wisselend, verder tevreden hier!

‘Ik heb pijn!’, hoe erg op een schaal van o tot 10 waarbij 10 hoog is. Vragen ze me vaak.

Hoe meet je pijn af…?lastig. Ook tussen mensen onderling kan pijn verschillend ervaren worden. Dus is pijn een ervaring die heel verschillend kan zijn.

Pijn heeft een functie, het geeft een signaal af dat er iets aan de hand is. Maar soms is dat niet zo duidelijk, wat het je wil vertellen. We verzetten ons vaak tegen pijn. Spiritueel gezien wordt gezegd: omarm de pijn. Nou je kunt mij meer vertellen maar das moeilijk!

Afgelopen wkn veel pijn gehad. Na de vorige chemo kuur kreeg ik neuropathie, zenuwpijn. Wat een akelige pijn is dat zeg! Ik heb wel een paar keer mn voeten eraf gewenst. En Joucko ze maar masseren want dat hielp eventjes tot hij stopte met masseren.

(Hierdoor en weer het vele overgeven wat weer was begonnen, zijn we ipv 3 wkn maar 1 week weg geweest met vakantie.)

Nu heb ik tegen de misselijkheid daar weer pillen voor gekregen en voor zenuwpijn en het begint nu te werken! 

Zo opgelucht dat het beter wordt, was bang dat het zou blijven.

Soms als ik pijn heb dacht ik zou een ander dit ook zo ervaren? Of zou een ander meer kunnen hebben? 

Pijn vergeten we gelukkig. Anders hadden we meer gezinnen met 1 kind en niet meer gehad.

Nou hoop ik dat deze wkn snel vooruit gaan zodat ik hiervan af kom.

Afgelopen dgn onderzoeken gehad.

De eerste uitslag van mri was helaas niet goed. De uitzaaiingen in m’n hersenen waren toegenomen. De uitslag van scan van de lever was goed, vrij stabiel. 

Ik ben verdrietig, voel dat er steeds minder op de plank met opties ligt. En dan? Poeh…dan komen tranen.

Ik kijk op tegen nieuwe chemo, maar geen chemo voelt als geen optie, stel dat dit wel een keer te verdragen valt en ik m’n leven ermee kan rekken? Dan moet ik dat maar proberen. En blijven hopen en bidden op betere uitslagen volgende keer, over 2 maanden. Ik zou toch dat wonder zijn…

Nu interne pijn, is daar ook een pilletje voor😉

Deze pijn maar omarmen door lief te zijn voor mezelf. 

Boem, de deur gaat dicht. Roan komt thuis en even later ook Sven. Ze hebben hun rapport opgehaald. Super trots ben ik op ze, alle drie! Ik zeg er vaak bij; ‘ook los van je prestatie ben ik trots op je.’  Waarop Lynn zegt, ‘dus als alles onvoldoende was, was je nog steeds trots?’

‘Ja’, zeg ik haar. ‘Want dat veranderde jou niet, dus ben ik ongeacht je cijfers en prestaties al trots op je. Hoef je niks voor te doen.’

Het schoolsysteem, welke ouder kan er nog achter staan? Gelukkig doen ze steeds meer, buiten les en creatieve activiteiten tussendoor. Maar toch blijft het zo statisch en prestatie gericht en mis ik vakken die er toe doen. Wat wil nou iedereen in het leven? Gelukkig zijn. Waarom hebben we dan geen vak als: levensgeluk?

Wat hebben ze aan info wat ze ff in dat korte termijn geheugen stoppen, om het te reproduceren en een dag later te vergeten. En vakken waar ze geen motivatie in hebben, vanuit digitaal gegeven, wat soms weinig tot de verbeelding spreekt.

Wat mij betreft mocht er op het rapport wel iets meer staan, wat over de persoonlijkheid gaat van het kind. Wie is hij/zij, welke stappen gezet en laten zien. Want die ontwikkeling is wel aan de gang, maar daar hebben we het niet snel over, niet de diepte in.

Oké, dus in mijn wereld bestaat het vak: levensgeluk. En bevat je rapport de volgende onderdelen:

-welk nieuw inzicht geleerd

-iets nieuws geprobeerd, maar gefaald en een ander plan bedacht

-samengewerkt in verschillende rollen

-ademwerk, meditatie

-bewegen, koud douchen/zwemmen

-voedingsmiddelen zelf verbouwen

-zelfinzicht, zelfreflectie, zelfliefde

-zelfvertrouwen en grenzen

-zelfstandigheid

Steeds vaker voel ik een sterke mening hierover en de drang bepaalde opvattingen ook door te willen geven, over te brengen. Daarom ben ik bezig met een boek, kort, bondig, praktisch. Over levenswijsheid. Gericht op jongeren.

Roan met dyslexie gaf me de tip, om het in te gaan spreken, want ja, wie leest er nou nog een boek… Dit wordt vervolgd.

Update gezondheid: na de start met maagbeschermers kan ik weer eten. Hoef ik niet meer die vieze medische drinketen. Krijg ik ook meer energie terug. Tuurlijk na een kuur (1×3 wkn), moet ik extra bijkomen. En 2 blaasontstekingen helpen niet mee. Maar ik voel me mentaal goed, zeker nu ik weer lichamelijk vooruitga. De 28e nog een kuur en dan 3 wkn naar Griekenland, heerlijk vooruitzicht! Chemo pauze van 5 wkn en genieten.

Voor wie dit leest: lekker genieten van het mooie leven, de natuur en van elkaar!

En vergeet niet:

Vandaag op de 17e  zijn we 17 jaar getrouwd!

Het was een prachtige, zonnige dag. Met nog beppes/pake, familie, vrienden. Getrouwd door Nico in Burgum en een dienst door Riemer met Elske en Femke in de kerk! Daarna het geweldige feest in Stania, met vele prachtige stukjes!!  

En nu na 17 jaar ben ik nog steeds erg blij met Joucko!  

Dat mag wel eens gezegd worden, want we hebben weinig stormen op onze huwelijksboot gehad. Maar nu het meer stormt, staat hij aan mijn zij. Hij doet in huis alles en regelt veel rondom de kinderen, ook winkelen met lynn. Brengt mij ontbijt op bed(bestaande uit pillen tegenwoordig), vraagt wat ik nodig heb. Kortom een man uit duizenden!!  Bedankt lieve Joucko voor alles wat je doet, voor wie je bent voor mij!! Hou van je, tot de dood ons scheidt. En dat duurt hopenlijk nog heel lang!!💕 

Kleine update:  

Gisteren weer chemo gehad.  Vooraf gesprek met de oncoloog om te kijken of ik fit genoeg was. Bloedwaarden waren wel goed. Nu voel ik me lichamelijk niet zo top. Energie gaat wel ietsje vooruit maar nog minimaal. Door een geïrriteerde maagstelsel, lukt eten niet goed. De drinkvoeding komt er soms weer uit. Daarvoor proberen we nu maagbeschermers en misselijkheidspillen. Kijken hoe het de komende wkn gaat. Ik ben blij met de oncoloog en verpleegsters die me serieus nemen en steunen! 

Samen met de oncoloog besloten om mijn lijf 2 wkn rust te geven. En om over 2 wkn een lagere dosering chemo te geven. Dat start nu as vrijdag.
Ook start ik met drinkvoeding, want ik krijg niet genoeg voedingsstoffen binnen.

Lichamelijk gaat het herstel niet zo vlot, zodat ik met energie weer wat kan ondernemen. Meestal ben ik na een douche in de ochtend al uitgeput. Smiddags middagdutje of ff in de zon, languit. Dan is de energie de rest van de dag op en lig ik veel.

Hopelijk dat de lagere dosering chemo en drinkvoeding mij wat gaat aansterken.

Spannende uitslag wordt wel die van mri hersenen tumoren. Hier verwacht ik 30 mei uitslag van. Hopelijk doet deze chemo wel z’n werk.
En zeker omdat het in m’n hoofd zit merk ik wel dat ik soms twijfel aan m’n functioneren. Happer ik in m’n woorden, kom ik er minder goed uit. Is m’n focus niet zo scherp.
We gaan het horen.

Verder de laatste tijd minder op de planning, alles kost al best veel energie en slaap ik hele dgn.
Gelukkig hebben we nu een robot stofzuiger!! Mijn moederdag cadeau. Rara wie er vooral blij mee is…;)

Houd jullie volgende week op de hoogte! Geniet van het zonnetje.

Nog even een prachtige foto om te delen, hij is zo mooi!!
En voor wie es iets nieuws ontspannende wil mee maken. Ga es floaten. Hele ervaring, hè Doetie!

Eén van de universele wetten zegt: alles is mind. Je bent je eigen schepper, wanneer je je mind kunt beheersen en bespelen. Er zit veel kracht in. 

Zo kennen je hersenen en je gevoel geen tijd. Dus als je met je mind, in je gedachten teruggaat naar een heel blij, mooi moment in je leven…. bedenk die nu eens voor jezelf… maak er in gedachten eens een foto van…klik. Dan roept dit een gevoel op alsof je het weer beleefd. Sommige mensen starten hiermee de dag. Lekker begin. 

Maar het werkt ook scheppend. Dus beeld je dat in wat je graag zou willen. Doe eens net alsof het al zo is, nu… hoe ziet dat eruit, hoe voelt dat. De wet van aantrekkingskracht, visualisatie. Probeer het eens uit. Wie weet wat ontstaat. 

Zo voed ik mijn mentale lichaam. Naast het zorgen voor mijn fysieke lichaam. Nu m’n gezondheid me wat in de steek laat, is er meer ruimte ontstaan om aandacht voor mentale gezondheid te hebben.  

En welke keuzes maak je dan? 

Het beste geneesmiddel is dat wat de wijsheid van je ziel je ingeeft. Als ik de rust neem om even te voelen, dan komt daaruit iets naar boven. De wijsheid plopt dan vanuit je ziel op in je mind.  

Draag maar uit, kwam er bij mij naar boven. Oké, denk ik…Dan ga ik hierover m’n blog schrijven en uitdragen. 

Welke keuzes maak jij om te zorgen voor je ziel? En welke voor je lichaam? 

Bijzonder vind ik de medische wereld, waarin zo nadrukkelijk eenzijdig gedacht wordt vanuit medisch oogpunt en wetenschap. Maar ook door de vele overweldigende informatie stroom, die we door Google hebben, is er ook een overkill aan informatie. Dus of informatie is eenzijdig of er is zoveel aan informatie. 

Hoe maak je dan keuzes?  

Ik sta zelf open en nieuwsgierig in het leven. Zo probeer ik van alles uit, vroeger maar ook nu. Van vegan-maand, ijsbad, accupunctuur, intermitting fasten, weedolie, tot meditatie. Ik probeer vooral te ervaren en te voelen hoe het is. Daarbij kan ik niet alles en ga ik niet alles doen ook in m’n behandeling wat een ander misschien wel of niet zou doen. Daarom zijn er verschillende wegen. Uiteindelijk lijden alle wegen naar Rome…. 

Welke weg je ook kiest, probeer zoveel mogelijk is, te genieten van díe weg. Ik probeer dus niet als een malle me ergens in te storten of als een blinde 1 weg te lopen. En het leven in het Nu gaat over je pad van vandaag en niet over de eindbestemming.  

Vanuit welke intentie maak je keuzes? Is het vanuit genot, verleiding, verslaving, gemakzucht, advies van een influencer? Waarom blijf je roken of chocola eten? Wil je gezond te worden en blijven. Sport je? Welk voorbeeld wil je zijn voor een ander. Wat is je doel? Welke keuzes maak je? 

Ik vind het soms maar lastig. 

Zelf wil ik gezond leven en ook genieten op z’n tijd, als ik over voeding spreek.  

Met verbazing en eerlijk gezegd ook met irritatie kan ik naar rokende mensen kijken. Ik weet hoe lastig het is om van deze verslaving verlost te raken. En toch, denk ik, zou je stoppen als jij kanker krijgt? Zou je chemo ondergaan en daarna een sigaret opsteken? Dat kan in mijn hoofd niet samen. Zelf denk ik dat dus ook met ongezond eten. Ik mag blij zijn in een land te leven waar de behandelingen vergoed worden. Ben ik het dan niet soort van verplicht vanuit dankbaarheid om ook goed voor m’n lijf te zorgen?  

Soms stoei ik met die gedachten. Vind het ook lastig om vriendinnen te zien roken, omdat het bewezen zo slecht is voor je lijf. Moet je dan eerst ziek worden om je in beweging te brengen? Wat moet een mens overkomen voor dat hij bepaalde keuzes maakt ten goede van zichzelf. Op welk gebied dan ook. Moet je eerst een burn-out krijgen voor je inziet dat minder werken of meer rust een betere keuze is? Moet je eerst vallen voordat je beseft bij het opstaan dat je voorzichtiger moet zijn de volgende keer? 

Iedereen maakt keuzes voor zichzelf, we hebben onze vrije wil. We zijn als mensen verbonden met elkaar, met onze kinderen, families, vrienden. Daar laten we ons door beïnvloeden en inspireren. We leggen allemaal een weg af. We maken goede en minder goede keuzes op die weg. Alles in het leven is een ervaring. Ik hoop te mogen inspireren tot bewustwording in het maken van bewuste keuzes.  

De afgelopen weken heb ik me erg slecht gevoeld en veel dagen boven de wc gehangen. Dat doet wat met je smaak en bewustwording van wat je wel aan voeding tot je neemt en wat niet. Mooie aanzet om hier bewuster keuzes in te maken. 

Deze week hoop ik wat aan te sterken, zodat ik vrijdag as weer een chemo kan krijgen. 

M’n hoofd is weer helderder door het stoppen met bepaalde medicatie, dat voelt weer beter. 

Nu weer positief vooruit! 

Succes iedereen in de wereld van keuzes! 

Ik zoek de zin…. de zin van m’n bestaan.

Afgelopen week voel ik me 100% patiënt, en dat doet wat met m’n mind.

Wordt dit gevoel wel beter? Erger? Ik weet het niet.

Maar m’n hoofd zoekt naar de nieuwe zin…ik moet hem echt even zoeken.

Vandaag, koste opstaan al veel energie, een klein blokje om was een doel. Ook een boek uitlezen, een confronterend boek maar m’n hoofd wil zich ergens op voorbereiden. Voor zover ik kan, wil ik me voorbereiden op wat mij en m’n familie te wachten staat. En dus ben ik veel met overlijden bezig. Niet echt iets waar je vrolijk van wordt of waardoor ik de zin weer vindt.

Ik lees dat de zingevingsvragen vooral zit in de woorden: betekenis en verbinding. Waar kan ik van betekenis zijn en met wie of wat wil ik me verbinden. Wat kan ik doen om van betekenis te zijn en welke acties kan ik eraan verbinden.

Voor mij zit het ook in zinvol voelen. En dat hoeft niet groots, dat kan dat blokje om zijn of een kleine actie op een dag.

Het wordt weer tijd dat ik die patiënt rol minder groot maak en acties ga bedenken, ff m’n haakproject uit de kast halen.

En dat boek wat ik wil schrijven, daar ga ik weer mee verder!

Ik moet mezelf echt ff aanspreken, kom op! Ga weer wat doen, actie.

Zoeken naar een nieuw soort evenwicht in m’n mind, een zingevende, met compassie voor mn patiënt zijn.

Ik overdenk. En dan komt de zin van een liedje heel duidelijk in m’n hoofd: “ik rust in U alleen”

Troostend, hoopvol, mooi dit nummer.

De zwartste nacht, verdwijnt wanneer het daglicht doorbreekt.

Vandaag: vrijdag. Lichamelijk voel ik me zwak, vermoeid. De bloedwaarden waren goed, dus mocht de chemo doorgaan. Hopelijk niet een te grote aanslag op m’n lijf🤞🙏.

Lieve Liesseth kwam m’n ochtend in het zh opvrolijken!

Dank lieve mensen voor kaartjes, eten, appjes!!

Ik zoek even verder naar mijn zin!

Ik kan niet slapen en wil ook niet slapen, net of de dag nog niet voorbij is voor me.

Het stormt in mezelf.

De bom zit nu voor mijn gevoel in mijn hoofd,  letterlijk voel ik een zwaar pijnlijk hoofd. Het gevoel dat ik me koest moet houden anders ontploft ie.

Nou vanmiddag ontplofte ik, geïrriteerd om niks heb ik een mand met schoenen de garage door getrapt, tegen spullen aangeschopt, hysterisch gebruld! Ik kan me niet herinneren dit zo eerder gevoeld te hebben.

Dit gevoel moest er ook uit blijkbaar. Het gevoel van onmachtig zijn in deze situatie, m’n sterke wil die zoveel wenst… en dan ook een regelneef zijn die alles rondom deze fase goed wil regelen.

En dan is er nog een stemmetje die zegt: taken it easy, je weet niet hoe het komt, focus je weer op de hoop, koester de kleine momenten, wees dankbaar voor wat je kunt regelen, ik knuffel mijn man en kinderen, we spreken de liefde weer naar elkaar uit, en nu….nu ik dit schrijf word ik weer rustig.

Nu wil ik wel gaan slapen, m’n gevoelscirkel is weer klaar en rustig. Weltrusten!